آیا سطح صداری هشدار دهنده هی آتش سیستم اعلام حریق شما بیش از حد بلند است؟
محصولات حوزه اعلام و اطفای حریق معتبر جهانی باسیتی تاییدیه آزمایشگاه های Underwriters Laboratories (UL) را داشته باشند. بر اساس استانداردهای روز جهانی سطح صدای استاندارد هشدار برای کالاهای تجاری این حوزه در محدوده 87 dBA تا 95 dBA در فاصله 10 فوت از منبع صدا تعیین شده است. به علاوه اینکه فرکانس تقریبی مناسب برای همه این کالا در فضاهای مسکونی و خانگی 3000 هرتز (هرتز) است. بر اساس تحقیقات انجام شده در 10 سال گذشته، افراد بسیار پیر و مسن با شنیدن این سطح فرکانسی مشکل دارند. این تحقیق همچنین نشان داد که شنیدن سیگنال هشدار آتش در 520 هرتز به همان اندازه توسط بسیار جوان، پیر و کسانی که شب بیدار می شوند، قابل شنیدن است. بنابراین بر اساس تحقیقات، الزامات و استانداردهای دستگاه های دارای هشدار صوتی در تمام اتاق های خواب تغییر یافت تا در آن فرکانس مناسب قرار بگیرند.
در نظر داشته باشید که نیاز به قابلیت شنیداری در اتاق های خواب بایستی در سطح بالش اندازه گیری می شود. جهت اطمینان از بیدار شدن سرنشینان در مواقع اخطار، لوازم صوتی باید یک سیگنال زنگ خطر با فرکانس پایین تولید کنند که مطابق با نیاز 520 هرتز باشد. اطلاعات ضمیمه A استاندارد UL راهنمای مناسبی را برای مناطق “در نظر گرفته شده برای خواب و در مناطقی که ممکن است برای خواب استفاده شود، ارایه می دهد. به عنوان مثال، این بخش به یک سیگنال قابل شنیدن با فرکانس پایین در یک اتاق خواب از یک آپارتمان و همچنین در اتاق نشیمن یک آپارتمان نیاز دارد زیرا ممکن است ساکنان خواب داشته باشد. “
آزمایشگاه UL به ما توصیه می کند که استفاده از سیگنال فرکانس پایین در راهروها، لابی و سایر فضاهای غیر سکونتی ضروری نیست. به عنوان مثال، در هتل ها، اتاق های مسافرها نیاز به استفاده از سیگنال های با فرکانس پایین دارند، اما فضاهای دیگر که ممکن است به سیگنال های صوتی نیاز داشته باشند، می توانند از هر دستگاه شنیداری ذکر شده بدون توجه به محتوای فرکانس سیگنال استفاده کنند.
این کد توصیه میکند از هشدار دهنده هایی با حداقل 15 دسی بل بیشتر از سطح صدای محیط استفاده گردد. نکته اصلی این است که سیگنال های شنیداری خیلی بلند نیستند اما باید به اندازه کافی بلند باشند تا سرنشینان را به اقدام وادارد.
هنوز هم ممکن است با افرادی روبرو شوید که نگران این هستند که میزان صدای زنگ خطر می تواند بر شنوایی آنها تأثیر منفی بگذارد.
برای پاسخ به این دسته سوالات، ابتدا به اطلاعات ارائه شده در ضمیمه NFPA 72-2019، کد ملی در خصوص هشدار دهنده های آتش و سیگنالینگ مراجعه نمایید. در ضمیمه A بخش 18.4.1.2 بیشترین میزان فشار صدا 110 دسی بل (dBA) مجاز در یک فضا بحث شده است. در نسخه 2007 ، این میزان از 120 dBA در نسخه های قبلی کاهش یافت.
مطابق با NFPA 72 تغییر از 120 dBA به 110 dBA برای هماهنگی با سایر قوانین، کدها و استانداردها انجام می شود. علاوه بر خطر قرار گرفتن در معرض سطح صدای بالا، قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در سطح پایین تر نیز می تواند مشکل ساز گردد.
به عنوان مثال، هنگامی که سرنشینان برای خروج باید مسیرهای خروجی طولانی را طی کنند یا تکنسین ها سیستم های بزرگ را در مدت زمان طولانی آزمایش کنند، قرار گرفتن در معرض سیگنال های زنگ خطر می تواند به شنوایی آنها آسیب برساند.
مسئله این است که کد در مدت زمانی که شخص می تواند یا باید در معرض سیستم اعلان شنیداری قرار گیرد ساکت است. حد 110 dBA توسط کد برای عملکرد بهینه سیستم به عنوان یک حد بالایی منطقی تعیین شده است.
در ادامه ی این ضمیمه آمده است: “برای کارگرانی که در طول سابقه 40 ساله اشتغال ممکن است در معرض سطح صدا قرار بگیرند ، OSHA حداکثر دوز مجاز را قبل از اجرای برنامه حفاظت شنوایی تعیین کرده است. ممکن است کارگری که مدت 40 سال 7/5 دقیقه در روز در معرض 120 dBA قرار گیرد، در معرض نقص شنوایی قرار گیرد. آیین نامه OSHA شامل فرمولی برای محاسبه دوز برای شرایطی است که فرد در دوره های مختلف زمانی در معرض میزان صدای مختلفی قرار دارد. حداکثر مجاز توسط این آیین نامه دوز معادل 8 ساعته 90 dBA است. برای محاسبه دوزی که فرد هنگام عبور از یک مسیر خروج از آنجا تجربه می کند، در حالی که میزان فشار صدا با عبور از وسایل قابل شنیدن از دستگاه های شنیدنی و بعد از آن متفاوت است، می تواند محاسبه شود. جدول A.18.4.1.2 قرار گرفتن در معرض سر و صدای مجاز OSHA را نشان می دهد. “
